کد مطلب:149805 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:283
سخن فاطمه در روز قیامت
شیخ صدوق نقل كرده است كه رسول خدا، صلی الله علیه و آله، فرمود: چون روز قیامت شود، فاطمه در میان گروهی از زنان وابسته ی خود به محشر می آید؛ پس به او گفته می شود داخل بهشت شو! فاطمه می گوید: لا ادخل حتی اعلم ما صنع بولدی من بعدی؛ داخل بهشت نمی شوم تا آنگاه كه بدانم بعد از من با فرزندم چه شد. در این هنگام به او گفته
می شود: در قلب قیامت نظر كن. فاطمه بدان سو نگاه می كند، و می بیند كه حسین علیه السلام، ایستاده و سر در بدن ندارد. از دیدن این منظره، ناله ای شدید می زند و من هم به خاطر ناله ی او ناله می زنم و ملائكه به خاطر ناله های ما ناله می كنند دراین هنگام، خداوند غضب می كند و به آتش مخصوصی كه هزار سال بر آن برافروخته اند تا سیاه رنگ شده امر می فرماید كه: قاتلان حسین و قاتلان حاملان قرآن را برچین. و آتش آنها را برمی چیند. [1] .
گفتار فاطمه و برنامه ی عملی او در روز قیامت، سیمای با عظمت امام حسین علیه السلام، را جلوه می دهد، زیرا دخت پیامبر اكرم از رفتن به بهشت - با آنكه دعوت به آن می شود - خودداری می كند تا آنگاه كه فرزند خود حسین را بنگرد و ظلم عظیمی را كه بر آن حضرت، روا داشته و ستم غیرقابل وصفی را كه به آن حجت الهی نمودند از نزدیك ببیند و بنگرد. او درخواست دیدن هیچ كس را نمی كند جز حسین، علیه السلام، و مطالبه ی تجسم هیچ جریانی را نمی كند جز جریان مظلومانه ی امام حسین، علیه الصلاة والسلام، و شهادت جگرخراش او را. كه البته درخواست او را اجابت می كنند و آن صحنه ی رقت انگیز را نشانش می دهند و بالاخره صدای شیون و ناله ی زهرا، سلام الله علیها، بلند می شود.
این جریان حاكی از محبوبیت فوق العاده ی امام حسین در نزد حضرت زهرا، سلام الله علیها، و عظمت مصیبت آن بزرگوار در نظر آن بانوی بهشتی است و رویهم رفته این جریان حكایت از آن میكند كه صاحب نقش در روز محشر، حسین، علیه السلام، است.
می شود: در قلب قیامت نظر كن. فاطمه بدان سو نگاه می كند، و می بیند كه حسین علیه السلام، ایستاده و سر در بدن ندارد. از دیدن این منظره، ناله ای شدید می زند و من هم به خاطر ناله ی او ناله می زنم و ملائكه به خاطر ناله های ما ناله می كنند دراین هنگام، خداوند غضب می كند و به آتش مخصوصی كه هزار سال بر آن برافروخته اند تا سیاه رنگ شده امر می فرماید كه: قاتلان حسین و قاتلان حاملان قرآن را برچین. و آتش آنها را برمی چیند. [1] .
گفتار فاطمه و برنامه ی عملی او در روز قیامت، سیمای با عظمت امام حسین علیه السلام، را جلوه می دهد، زیرا دخت پیامبر اكرم از رفتن به بهشت - با آنكه دعوت به آن می شود - خودداری می كند تا آنگاه كه فرزند خود حسین را بنگرد و ظلم عظیمی را كه بر آن حضرت، روا داشته و ستم غیرقابل وصفی را كه به آن حجت الهی نمودند از نزدیك ببیند و بنگرد. او درخواست دیدن هیچ كس را نمی كند جز حسین، علیه السلام، و مطالبه ی تجسم هیچ جریانی را نمی كند جز جریان مظلومانه ی امام حسین، علیه الصلاة والسلام، و شهادت جگرخراش او را. كه البته درخواست او را اجابت می كنند و آن صحنه ی رقت انگیز را نشانش می دهند و بالاخره صدای شیون و ناله ی زهرا، سلام الله علیها، بلند می شود.
این جریان حاكی از محبوبیت فوق العاده ی امام حسین در نزد حضرت زهرا، سلام الله علیها، و عظمت مصیبت آن بزرگوار در نظر آن بانوی بهشتی است و رویهم رفته این جریان حكایت از آن میكند كه صاحب نقش در روز محشر، حسین، علیه السلام، است.
[1] صدوق، محمد؛ ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، ص 258.